معنی نیک داشت در لغت نامه دهخدا

خوب نگه داشتن، نیک تعهد کردن، (فرهنگ فارسی معین)، احترام کردن، (فرهنگ فارسی معین)، ضیافت کردن، مهمانی، (فرهنگ فارسی معین) : شتربه نیک فربه گشته است و بدو حاجتی و از او فراغتی نیست، وحوش را به گوشت او نیک داشتی خواهم کرد، (کلیله و دمنه از فرهنگ فارسی معین)، نعمت، (فرهنگ فارسی معین) : اذکروا نعمهاﷲ علیکم (قرآن 231/2 و چند آیۀ دیگر)، یاد کنید نیک داشت خدای تعالی را بر شما، (تفسیر کمبریج از فرهنگ فارسی معین)

معنی نیک داشت در فرهنگ لغت هوشیار

خوب نگاهداشتن 0 نیک تعهد کردن، 0 احترام کردن 0، ضیافت کردن مهمانی: (شنزبه نیک فربه شده است و بدو حاجتی و ازو فراغتی نست. و حوش را بگوشت او نیک داشتی خواهم کرد)، نعمت: (اذکروا نعمه الله علیکم باد شما)

معنی نیک داشت - جستجوی لغت در جدول جو

نیک داشت

لغت نامه دهخدا

نیک داشت

فرهنگ لغت هوشیار

نیک تاش

(دخترانه)

نیک (فارسی) + تاش (ترکی) همتا و مانند نیکان

فرهنگ نامهای ایرانی

نیک دخت

(دخترانه)

دختر خوب و نیکو

فرهنگ نامهای ایرانی

نیک سرشت

خوش ذات، خوش فطرت

فرهنگ فارسی عمید

نکوداشت

نیکوداشت، مهربانی، خوش رفتاری، عزیز و محترم داشتن

فرهنگ فارسی عمید

نیکوداشت

مهربانی، خوش رفتاری، عزیز و محترم داشتن

فرهنگ فارسی عمید

سبک داشت

خفیف و حقیر پنداشتن، خوار شمردن

فرهنگ فارسی عمید

نگه داشت

نگاهداری، محافظت

فرهنگ فارسی عمید

نم داشت

نیم داشت. نیم دار. کهنه. (فرهنگ فارسی معین).
- سوختۀ نم داشت، پنبه یا پارچه ای از قماش کهنه (نیم دار، نیم داشت) که نیم سوخته و زغال شده باشد و آن را در برابر آتش زنه گیرند تا اخگر از سنگ بجهد و در آن گیرد و آتش زند. حراقه. قو: من آن غافل نادانم که دم گرم تو مرا بر باد نشاند تا هوس سجاده بر روی آب افکندن پیش خاطر آوردم و چون سوختۀ نم داشت آتش در من افتاد و قفای آن بخوردم. (کلیله و دمنه چ مینوی ص 50، از فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

نیک دانی

حذاقت، مهارت، استادی، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نیک دیانت

(نَ)

پرهیزگار. متقی. خداترس. پارسا. (ناظم الاطباء). متدین. پاکدین. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

نیک سرشت

(سِ رِ)

خوش طینت. خوش فطرت. نیکونهاد. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نمک داشتن

(غِ دَ)

خوش نمک بودن غذا. نمکی به اندازه یا کمی بیش از اندازه داشتن غذا، ملیح بودن. صاحب ملاحت بودن:
کس از این نمک ندارد که تو ای غلام داری
دل ریش عاشقان را نمکی تمام داری.
سعدی.
، گیرنده و جذاب و بانمک بودن:
نمک دارد حریفان سرگذشتم
که من از می در آن محفل گذشتم.
تأثیر (از آنندراج).
لبش گزیدم و در دم ز خویشتن رفتم
شراب شور که مستی دهد نمک دارد.
مشرب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نگه داشت

(لَ)

نگاه داشت. حفظ. حراست. صون. صیانت. وقایه. اسم است از نگه داشتن. (یادداشت مؤلف). نگه داری. مواظبت. مراقبت:
تا مادرتان گفت که من بچه بزادم
از بهر شما من به نگه داشت فتادم.
منوچهری.
هرگاه از این علامت ها که کرده آمد چیزی پدید آید زود به تدارک و نگه داشت قوه مشغول باید بود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی) ، رعایت. مراعات. (یادداشت مؤلف) : پس شهنشاه در احتیاطنگه داشت مراتب به جائی رسانید که ورای آن مزیدی متصور نبود. (تاریخ طبرستان)

لغت نامه دهخدا

نیم چاشت

ناشتا، (ناظم الاطباء)، لهنه، (تفلیسی)، ضحوه، (بحر الجواهر) (منتهی الارب)، ضحو، ضحیه، ضحی، (منتهی الارب) (یادداشت مؤلف)، مقابل ظهر که چاشت است، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

سبک داشت

(لُ ی ی)

اهانت. مهانت. (صراح اللغه). استخفاف. توهین. تحقیر. تخفیف: رخص طلب کردن سبکداشت فرمان حق بود و دوستان حق... فرمان دوستان را سبک ندارند. (هجویری). و بواسطۀ ترک ادب موافقت زمان درویشان و سبک داشت نفس اولیأاﷲ از شرف صحبت ایشان محروم شد. (انیس الطالبین ص 46). رجوع به سبک داشتن شود

لغت نامه دهخدا

نیم داشت

(طَ کُ)

نیمدار، مستعمل، نمداشت، نیز رجوع به نمداشت شود: اتابک سلغرشاه قصب مصری به مجدالدین داد ... مگر نیمداشت بود او را خوش نیامد، (لطایف عبید زاکانی)

لغت نامه دهخدا

پیش داشت

(لَ قَ / لَ)

تقدیم کردن، پیش کش کردن

لغت نامه دهخدا

نیکوداشت

(لَ کَ)

نیکو داشتن. حسن مراقبت. حسن مواظبت. (یادداشت مؤلف) : اگر کسی بر چارپای ستم کند... سلطان باید که او را ادب کند و از پیغمبر علیه السلام خبر آمده است به نیکوداشت ایشان. (ترجمه طبری بلعمی). این پسر را از جامه و نیکوداشت جمالش یکی صد شد. (نوروزنامه).
نکوش داشتم و شد نکو به نیکوداشت
چنانکه درخور بوس آمد و سزای کنار.
مختاری.
عظمت سلطنت از نیکوداشت رعیت باشد. (راحهالصدور) ، اکرام. احترام. نوازش. اعزاز: و عبدالمطلب ایشان را [دایگان بنی سعد را نیکوداشت وعده کرد استوار نداشتندی. (ترجمه طبری بلعمی). نیکوداشت ها هر روز به زیادت بود. (تاریخ بیهقی ص 64). سالها آنجا بماند در نیکوداشت هرچه تمام تر. (تاریخ بیهقی ص 606). وی به فرمان جائی موقوف است در نیکوداشتی هرچه تمامتر. (تاریخ بیهقی ص 216). گفت من امیرالمؤمنین علی علیه السلام را به خواب دیدم که مرا به فرزندان وصیت کرد به نیکوداشت. (مجمل التواریخ) ، احسان. انعام. پاداش: اگر طاعتی بینم بی ریا و شبهت در برابرآن عدلی کنیم و نیکوداشتی که از آن تمامتر نباشد. (تاریخ بیهقی).
- نیکوداشت کردن، ضیافت کردن: وحوش را به گوشت او نیکوداشتی خواهم کرد. (کلیله و دمنه)

لغت نامه دهخدا

نیکو داشتن

نیک داشتن: (ملک نیمروز... را پیش الخان بردند با ترکان خاتون... ایشانرا نیکو میداشت)

فرهنگ لغت هوشیار

نیک ذات

نیکزاد نیک فطرت خوش فطرت خوش ذات

فرهنگ لغت هوشیار

نم داشت

نیم دار کهنه. یاسوخته نم داشت. پنبه یا پارچه ای از قماش کهنه (نیم دار نیم داشت) که نیم سوخته و زغال شده باشد و آنرا در برابر آتش زنه (از آهن و سنگ چخماخ) گیرند تا اخگر (جرقه) از سنگ بجهد و در آن گیرد و آتش زند حراقه قو: من آن غافل نادانم که دم گرم تو مرا بر باد نشاند تا هوس سجاده بر روی آب افگندن پیش خاطرآوردم و چون سوخته نم داشت آتش درمن افتاد و قفای آن بخوردم

فرهنگ لغت هوشیار